سلامت نیوز : جاری شدن دوباره زاینده رود پس از ۱۱ ماه، شوک جدیدی به پلهای تاریخی اصفهان وارد کرد با این حال کار‌شناسان میراث فرهنگی استان اصفهان بر این باورند که این بناهای تاریخی که از ۴۰۰ تا ۵۰۰ سال قدمت دارند، در برابر این تغییرات ناگهانی و درازمدت شرایط، تاب آورده‌اند و سرپا مانده‌اند. در جشن و شادمانی مردمی‌بازگشت آب به بستر این رودخانه که موقتی به نظر می‌رسد، پلهای تاریخی چند صد ساله اصفهان هم بی‌نصیب نمانده‌اند، هر چند که کار‌شناسان میراث فرهنگی بر این باورند که باز و بسته شدن آب، به پی و پایه این پل‌ها آسیب جدی وارد می‌کند.
بدون آب پل‌ها پوک می‌شوند
به گزارش سلامت نیوز به نقل از آرمان ؛ اصغر نجف‌پور کار‌شناس حوزه حفظ و احیای میراث فرهنگی استان اصفهان یادآور شده:« ساروج یکی از ملات‌هایی است که به آب زنده است و تا زمانی انسجام خود را حفظ می‌کند که دائم مرطوب بماند در غیر این صورت دچار پوکی و اضمحلال می‌شود.» وی در پاسخ به این پرسش که آیا باز و بسته شدن آب در سال‌های گذشته تاثیری بر پل‌ها داشته، گفت: «پس از هر بار بسته شدن آب، ساروج می‌تواند تا حدود پنج شش ماه بعد رطوبت مورد نیاز خود را از چاه‌ها و زمین اطراف جذب کند، بنابراین نمی‌توان گفت در تمام مدتی که رودخانه خشک بوده پی و پایه پل نیز در حال تخریب بوده است.» نجف‌پور با تایید این موضوع که خشک شدن زاینده رود پس از چند ماه جاری شدن دوباره آب در آن به پلهای تاریخی اصفهان شوک وارد می‌کند، افزود: «خوشبختانه این بناهای تاریخی که از ۴۰۰ تا ۵۰۰ سال قدمت دارند-مانند پل شهرستان، جویی و... - در برابر این تغییرات ناگهانی و درازمدت شرایط، تاب آورده‌اند و سرپا مانده‌اند.» این کار‌شناس با سابقه مرمت آثار تاریخی که معتقد است هنوز اثری از تخریب پل‌ها بر اثر شوک باز و بسته شدن آب، دیده نمی‌شود، گفت: «این بناهای با ارزش تجربه چنین شوک‌هایی را در زمان جنگ تحمیلی نیز داشته‌اند که در آن زمان تانک و آمبولانس و خودروهای دیگر از کنار آنها عبور می‌کرد.» کار‌شناس حوزه حفظ و احیای میراث فرهنگی استان اصفهان با وجود تاکید بر اینکه پلهای مسیر زاینده رود تحمل این شوک‌ها و شرایط را دارند، اظهار داشت: «با این حال بهتر است به آنها رسیدگی شود چرا که با قاطعیت نمی‌توان درباره مصون ماندن پل‌ها در برابر تخریب و کوتاه شدن عمر آنها اظهار نظر کرد.» وی با اشاره به پیشنهادات زیادی که کار‌شناسان میراث فرهنگی برای مرطوب نگه داشتن پل‌ها مطرح کرده‌اند، بیان داشت:«این پیشنهادات که درباره ایجاد حوضچه، لوله کشی و مانند آنها کنار پلهای تاریخی اصفهان بوده، در حال بررسی و نقد هستند.»
حیات نمادهای اصفهان وابسته به زاینده رود
محمد حسین ریاحی یکی از کار‌شناسان مسائل تاریخی اصفهان نیز می‌گوید: «مصالح به کار رفته در پلهای تاریخی اصفهان به گونه‌ای است که این بنا‌ها در مقابل رطوبت ایستادگی کنند و به همین دلیل همواره آب طلب می‌کنند، به همین دلیل عبور آب از آنها در طول قرون گذشته هیچ آسیبی به پل‌ها نرسانده است.» این عضو مرکز پژوهش مرکز اصفهان‌شناسی و خانه ملل اصفهان با اشاره به اینکه سی و سه پل و پل خواجو پیش از انقلاب اسلامی‌محل تردد و عبور مرور خودرو‌ها بوده و از مقاومت بالایی برخوردار است، گفت: «آسیبهای وارده بر پیکره این پلهای باستانی مربوط به دوره خشکسالی است و در این دوره آسیب بیشتر از سایر دوره‌هاست.»از سوی دیگر مدیر امور فرهنگی و روابط عمومی‌اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان در پاسخ به این پرسش که آیا پیش از جاری شدن دوباره آب در رودخانه زاینده رود، وضعیت و آمادگی پلهای تاریخی مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند، یادآور شد: سی و سه پل تابستان گذشته مرمت شده و پل شهرستان قبل از عید نوروز، پلهای جویی، مارنان و خواجو نیز با توجه به اقداماتی که قبلا روی آنها انجام شده بود مشکل یا ایراد اساسی ندارند. شهرام امیری خشک شدن طولانی مدت بستر زاینده رود را برای این بناهای تاریخی مضر دانست و گفت: برای جلوگیری از آسیب‌هایی که ممکن است خشکی‌های بیش از سه تا شش ماه به پلهای تاریخی وارد کند، راهکارهایی از سوی میراث فرهنگی به استانداری پیشنهاد داده شده که در حال بررسی و کار‌شناسی هستند.