سلامت نیوز :در حالی که ساخت پالایشگاه میانکاله در زمین 162 هکتاری
که شرکت پالایشگاه میانکاله مازندران در دهستان میانکاله در سال 1385 اقدام
به تصرف آن کرده بود، به دلیل مسائل زیست‌محیطی از سوی سازمان حفاظت
محیط‌زیست رد شده بود، هنوز هیچ اقدامی‌برای آزاد کردن این زمین و
بازگرداندن آن به زمینهای ملی دیده نشده است. شرکت پالایشگاه گفته است که
قصد دارد پالایشگاه را در زمین دیگری به مساحت 36 هکتار احداث کند و این
162 هکتار را به ساختمان‌های اداری اختصاص دهد ولی هنوز معلوم نیست به این
وعده، کی جامه عمل پوشیده می‌شود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از آرمان ؛ ماجرای ساخت پالایشگاه میانکاله
جدا از مسائل و مشکلاتی که در محیط‌زیست منطقه و به‌خصوص محیط‌زیست پناهگاه
حیات وحش میانکاله خواهد داشت، به تازگی در حوزه‌های دیگری نیز مورد توجه
قرار گرفته است. پیش از این قرار بود پالایشگاه در زمینی به مساحت
162هکتار از مراتع ملی تاسیس شود اما به دلیل مخالفت محیط‌زیست با ساخت
پالایشگاه در این زمین، قرار بود این 162 هکتار به زمینهای ملی برگردانده
شود. مشاهده‌ها اما حاکی از آن است که اراده‌ای از سوی پالایشگاه برای آزاد
کردن این 162 هکتار دیده نمی‌شود. گویا مسئولان پالایشگاه گفته‌اند که قصد
دارند پالایشگاه را در زمینی با کاربری کشاورزی آبی به مساحت 36 هکتار
احداث کنند و این زمین 162 هکتاری را که از زمینهای بسیار مرغوب مرتع‌داری
و کشاورزی است به ساختمان‌های اداری اختصاص دهند.
حر منصوری، دیده بان طبیعت میانکاله در این باره به میراث خبر می‌گوید:«در سال 1385 شرکت پالایشگاه مازندران 162 هکتار از مراتع ملی را که جزئی از یک مرتع بسیار با ارزش 250هکتاری در نوار جنوب غربی تالاب میانکاله بوده به هدف ساخت پالایشگاه تصرف کرده و حال که ظاهرا سازمان محیط‌زیست عدم موافقت خود را با احداث پالایشگاه در زمین فوق اعلام کرده، از پایین آوردن تابلو و رفع تصرف زمینهای فوق امتناع می‌کند.» به گفته او، این عرصه ملی در حالی توسط یک شرکت و به صورت کاملا غیرقانونی و بدون هیچ اعتراضی از سوی وزارت جهاد کشاورزی، شیلات، معاونت باغداری جهاد و نیز وزارت مسکن و شهرسازی، تصرف شده است که یک روستایی در این منطقه برای ساختن خانه‌ای 80 متری در حیاط زمین پدری باید از 7 سازمان مختلف طی یک پروسه 6 ماهه و هزینه‌ای بیش از یک میلیون تومان مجوز بگیرد و همه سازمان‌ها به صورت دقیق موارد قانونی را بررسی و پس از آن مجوز می‌دهند. او اضافه کرد: «این سوال به هر حال مطرح می‌شود که چرا در مورد یک پروژه آلاینده مانند پالایشگاه آن هم در کنار یک منطقه بسیار مهم از نظر طبیعی چرا این سازمان‌ها مسئولیت خود را فراموش کردهاند؟»
ساختمان اداری، بزرگتر از پالایشگاه
این اما تمام ماجرا نیست. گویا مسئولان پالایشگاه میانکاله گفته‌اند این 162 هکتار را آزاد نخواهند کرد بلکه ساختمان‌های اداری را در آن خواهند ساخت. چیزی که به نظر می‌رسد اندکی غیر منطقی است. آنها اعلام کردهاند پالایشگاه را در زمینی به مساحت 36 هکتار احداث خواهند کرد. منصوری در این باره گفت: «مسئولان شهرستانی پالایشگاه در بهشهر گفته‌اند که شرکت پالایشگاه در نظر دارد پالایشگاه فوق را در 36 هکتار از زمینهای خریداری شده در 1800 متری جنوب روستای حسین آباد، آبندان حسین آباد، شرق روستای بهزادکلا و سه کیلومتری شهر رستمکلا در قلب زمینهای کشاورزی احداث کند.» او در انتقاد به این گفته اضافه کرد: «به‌رغم اعتراض‌های محیط‌زیست و پیگیری مسئولان محلی منابع طبیعی بهشهر نه تنها مسئولان پالایشگاه حاضر به رفع تصرف 162 هکتار اراضی منابع طبیعی که بخشی از مراتع 250 هکتاری صحرای حسین آباد نیستند بلکه در فعالیتی زیرکانه در روزهای اخیر اقدام به رنگ آمیزی تیرچه‌ها و کانکس‌های حاضر به رنگ پرچم ایران کردهاند تا درصورت موفقیت پیگیری مخالفان پالایشگاه برای رفع تصرف و تخریب ساخت و ساز در این مرتع، رنگ پرچم کمکی برای سیاه‌نمایی این رفع تصرف باشد.» علاوه بر تمامی‌این مسائل این پرسش هنوز پابرجاست که اساسا برای ساخت ساختمان‌های اداری پالایشگاه به 162 هکتار زمین نیاز است و آیا این مساحت برای این هدف منطقی است؟