سلامت نیوز : عصاها، انواع
مختلفی دارند که بر حسب شدت و نوع بیماری کاربرد دارند. عصای معمولی که به
آن عصای C (حرف انگلیسی) هم می‌گویند، یکی از کاربردی‌ترین این وسایل است،
اما دیده می‌شود که بسیاری از افراد آن را به طرز صحیح به کار نمی‌برند،
بنابراین توجه به نکات زیر برای استفاده سودمند از آن مفید خواهد بود.
1- عصا معمولا برای کسی استفاده می‌شود که دچار درد یا ضعف در یک یا هر دو پا است، یا مشکل حفظ تعادل بدن را دارد. بیماری‌هایی مانند آرتروز باعث درد زانو یا مفصل ران می‌شود و راه رفتن را برای افراد دشوار و دردناک می‌کند. استفاده از عصای معمولی تا حدودی می‌تواند سنگینی وزن در یک پا را کم کند و درد بیمار را کاهش دهد. در کسانی که تعادل بدنی ندارند، به‌خصوص افراد مسن که این مساله در آنها شایع است، استفاده از عصا مانع زمین خوردن می‌شود و می‌تواند از عواقب جدی مانند شکستگی و بستری شدن طولانی مدت و حتی مرگ پیشگیری کند.
2- بلندی عصا باید برحسب قد افراد و تا حدود برجستگی کناری استخوان ران باشد، به‌طوری که آرنج حدود 20 تا 30 درجه خم شود.
3- اتصال دسته عصا به تنه آن باید با زاویه حدود 90 درجه و از مواد نرم پوشیده شده باشد، به‌طوری که تحمل وزن روی دست به راحتی انجام شود. عصاهایی که دسته مستقیم دارند مانند عصای کوهنوردی برای بیماران مناسب نیستند.
4- بیمارانی که درد مفصل ران دارند، یا به هر دلیلی تحمل وزن برایشان در یک پا دردناک است، هنگام راه رفتن باید عصا را در سمت مقابل پای دردناک به دست بگیرند و هنگام حرکت، عصا و پای دردناک را به جلو ببرند و پس از تکیه بر عصا و تحمل وزن در پای دردناک، پای سالم را جلو ببرند. برخی بیمارانی که آرتروز و درد در هر دو زانو دارند، به هر سمت که بیمار راحت‌تر است، عصا را دست بگیرد.
5- در بیمارانی که لازم است سنگینی وزن خیلی کمی روی پای دردناک داشته باشند یا کلا وضعیت پا هنگام راه رفتن بدون سنگینی و تحمل وزن باشد، لازم است از یک جفت عصای زیر بغل استفاده گردد و روش صحیح راه رفتن با آن هم به بیمار آموزش داده شود. انواع دیگر عصاها و وسایل کمکی هم وجود دارند که هر کدام استفاده خاص خود را دارند و پزشک آنها را برای بیمار تجویز می‌کند.
منبع : آرمان
1- عصا معمولا برای کسی استفاده می‌شود که دچار درد یا ضعف در یک یا هر دو پا است، یا مشکل حفظ تعادل بدن را دارد. بیماری‌هایی مانند آرتروز باعث درد زانو یا مفصل ران می‌شود و راه رفتن را برای افراد دشوار و دردناک می‌کند. استفاده از عصای معمولی تا حدودی می‌تواند سنگینی وزن در یک پا را کم کند و درد بیمار را کاهش دهد. در کسانی که تعادل بدنی ندارند، به‌خصوص افراد مسن که این مساله در آنها شایع است، استفاده از عصا مانع زمین خوردن می‌شود و می‌تواند از عواقب جدی مانند شکستگی و بستری شدن طولانی مدت و حتی مرگ پیشگیری کند.
2- بلندی عصا باید برحسب قد افراد و تا حدود برجستگی کناری استخوان ران باشد، به‌طوری که آرنج حدود 20 تا 30 درجه خم شود.
3- اتصال دسته عصا به تنه آن باید با زاویه حدود 90 درجه و از مواد نرم پوشیده شده باشد، به‌طوری که تحمل وزن روی دست به راحتی انجام شود. عصاهایی که دسته مستقیم دارند مانند عصای کوهنوردی برای بیماران مناسب نیستند.
4- بیمارانی که درد مفصل ران دارند، یا به هر دلیلی تحمل وزن برایشان در یک پا دردناک است، هنگام راه رفتن باید عصا را در سمت مقابل پای دردناک به دست بگیرند و هنگام حرکت، عصا و پای دردناک را به جلو ببرند و پس از تکیه بر عصا و تحمل وزن در پای دردناک، پای سالم را جلو ببرند. برخی بیمارانی که آرتروز و درد در هر دو زانو دارند، به هر سمت که بیمار راحت‌تر است، عصا را دست بگیرد.
5- در بیمارانی که لازم است سنگینی وزن خیلی کمی روی پای دردناک داشته باشند یا کلا وضعیت پا هنگام راه رفتن بدون سنگینی و تحمل وزن باشد، لازم است از یک جفت عصای زیر بغل استفاده گردد و روش صحیح راه رفتن با آن هم به بیمار آموزش داده شود. انواع دیگر عصاها و وسایل کمکی هم وجود دارند که هر کدام استفاده خاص خود را دارند و پزشک آنها را برای بیمار تجویز می‌کند.
منبع : آرمان