سلامت نیوز : یک متخصص قلب می‌گوید:«آرترواسکلروز عروق کرونر، بیماری مهم و رو به گسترش در سالهای اخیر شناخته شده است. عروق کرونر، وظیفه خونرسانی به قلب را بر عهده دارند. با تنگی در این عروق خونرسانی کاهش یافته و به تبع آن حملات قلبی و حتی مرگ بیمار اتفاق می افتد.»
دکتر محمد رضا رجبی در گفتگو با «سلامانه»، می‌افزاید:« به همین خاطر، دانشمندان برای نجات جان بیماران تحقیقات خود را آغاز کردند. در ابتدا آنها از طریق آنژیو پلاستی محل تنگی رگ را بالون می زدند. به مرور متوجه شدند که از این نوع درمان، نتایج خوبی بدست نمی آورند. اما بعدها و با پیشرفت تکنولوژی روش دیگری به نام تعبیه فنر یا استنت به میان آمد که نسبت به روش قبلی در ارجحیت قرار دارد.»
وی با بیان این که بیماری تنگی عروق کرونر در سنین بالای 50 سال بیشتر است، ادامه می دهد:« وقتی در بررسی های پاراکلینیک مانند تست ورزش یا اسکن قلب، متوجه تنگی در این عروق می شویم، چنین بیمارانی باید آنژیو گرافی شوند تا رگ درگیر و درصد تنگی مشخص شود. با این تشخیص پزشک تصمیم می گیرد که آیا بیمار به استنت نیاز دارد یا نه ؟»
به گفته دکتر رجبی کاشت استنت، مثل آنژیوگرافی است و از طریق یکی از عروق دست یا کشاله ران کاتتر مخصوص به عروق کرونر فرستاده و در آنجا بوسیله سیم های خیلی نازک استنت جاسازی می شود. این کار با کمترین عارضه و به راحتی صورت می گیرد.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شاهد ادامه می دهد:«در کشورهای پیشرفته، علیرغم این که می دانند استنت دارویی نتایج بهتری دارد ولی نوع استنت مصرفی را، بر اساس شرایط بیمار انتخاب می کنند. برای بیمارانی که مبتلا به دیابت یا نارسایی کلیه هستند و یا دچار تنگی‌های متعدد و طولانی در طول رگ‌اند، یا سابقه آنژیوگرافی و استنت گذاری قبلی و تنگی مجدد داشته اند، تعبیه استنت دارویی گزینه بسیار مناسبی است، در غیر این صورت حتی در کشورهای پیشرفته هم، نوع غیر دارویی را ترجیح می دهند.»
به عقیده دکتر رجبی زیرا مزیتی که این روش دارد این است که، نیاز به مصرف داروی ضد پلاکت در بیماران کمتر است. استنت غیر دارویی در طی چند هفته داخل رگ جا افتاده و شانس تشکیل لخته نیز به شدت افت می کند.
وی به نکته دیگری نیز اشاره کرده و توضیح می‌دهد:« در آن گروه از بیمارانی که دچار سابقه خونریزی های شدید، افت پلاکت و یا کاندید عمل جراحی دیگری مثل عمل جراحی روده هستند، تعبیه استنت ممنوعیت دارد و بهتر است به همان بالون زدن ساده اکتفا کرده تا موقتا مسیر رگ باز شود. همچنین بیمارانی که نمی توانند به هر دلیلی از آسپیرین ضد پلاکت، و پلاویکس استفاده کنند، باید تا اصلاح مشکلات زمینه ای تعبیه به تعویق افتد.»
دکتر رجبی در پایان خاطرنشان می کند:«در سه چهار سال گذشته، دانشمندان به فکر گونه ای دیگر از استنت ها افتاده اند، که قابلیت جذب داشته و تا آخر عمر بیمار داخل رگ می مانند. این استنت ها از جنسی هستند که بعد از چند ماه به تدریج حل شده و از بین می روند و کارایی بسیار بهتری نسبت به دو نوع اخیر دارند اما این موضوع هنوز در حد تحقیقاتی است.»
دکتر محمد رضا رجبی در گفتگو با «سلامانه»، می‌افزاید:« به همین خاطر، دانشمندان برای نجات جان بیماران تحقیقات خود را آغاز کردند. در ابتدا آنها از طریق آنژیو پلاستی محل تنگی رگ را بالون می زدند. به مرور متوجه شدند که از این نوع درمان، نتایج خوبی بدست نمی آورند. اما بعدها و با پیشرفت تکنولوژی روش دیگری به نام تعبیه فنر یا استنت به میان آمد که نسبت به روش قبلی در ارجحیت قرار دارد.»
وی با بیان این که بیماری تنگی عروق کرونر در سنین بالای 50 سال بیشتر است، ادامه می دهد:« وقتی در بررسی های پاراکلینیک مانند تست ورزش یا اسکن قلب، متوجه تنگی در این عروق می شویم، چنین بیمارانی باید آنژیو گرافی شوند تا رگ درگیر و درصد تنگی مشخص شود. با این تشخیص پزشک تصمیم می گیرد که آیا بیمار به استنت نیاز دارد یا نه ؟»
به گفته دکتر رجبی کاشت استنت، مثل آنژیوگرافی است و از طریق یکی از عروق دست یا کشاله ران کاتتر مخصوص به عروق کرونر فرستاده و در آنجا بوسیله سیم های خیلی نازک استنت جاسازی می شود. این کار با کمترین عارضه و به راحتی صورت می گیرد.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شاهد ادامه می دهد:«در کشورهای پیشرفته، علیرغم این که می دانند استنت دارویی نتایج بهتری دارد ولی نوع استنت مصرفی را، بر اساس شرایط بیمار انتخاب می کنند. برای بیمارانی که مبتلا به دیابت یا نارسایی کلیه هستند و یا دچار تنگی‌های متعدد و طولانی در طول رگ‌اند، یا سابقه آنژیوگرافی و استنت گذاری قبلی و تنگی مجدد داشته اند، تعبیه استنت دارویی گزینه بسیار مناسبی است، در غیر این صورت حتی در کشورهای پیشرفته هم، نوع غیر دارویی را ترجیح می دهند.»
به عقیده دکتر رجبی زیرا مزیتی که این روش دارد این است که، نیاز به مصرف داروی ضد پلاکت در بیماران کمتر است. استنت غیر دارویی در طی چند هفته داخل رگ جا افتاده و شانس تشکیل لخته نیز به شدت افت می کند.
وی به نکته دیگری نیز اشاره کرده و توضیح می‌دهد:« در آن گروه از بیمارانی که دچار سابقه خونریزی های شدید، افت پلاکت و یا کاندید عمل جراحی دیگری مثل عمل جراحی روده هستند، تعبیه استنت ممنوعیت دارد و بهتر است به همان بالون زدن ساده اکتفا کرده تا موقتا مسیر رگ باز شود. همچنین بیمارانی که نمی توانند به هر دلیلی از آسپیرین ضد پلاکت، و پلاویکس استفاده کنند، باید تا اصلاح مشکلات زمینه ای تعبیه به تعویق افتد.»
دکتر رجبی در پایان خاطرنشان می کند:«در سه چهار سال گذشته، دانشمندان به فکر گونه ای دیگر از استنت ها افتاده اند، که قابلیت جذب داشته و تا آخر عمر بیمار داخل رگ می مانند. این استنت ها از جنسی هستند که بعد از چند ماه به تدریج حل شده و از بین می روند و کارایی بسیار بهتری نسبت به دو نوع اخیر دارند اما این موضوع هنوز در حد تحقیقاتی است.»