سلامت نیوز :وقتي شمار افراد حاضر در يک مکان افزايش مي‌يابد، با وجود سروصداي زياد، هرکس صداي طرف مقابل خود را مي‌شنود و پيام او را به‌خوبي درک مي‌کند.
به گزارش روابط عمومي راديو سلامت ، پژوهشگران مي‌گويند به مکانيسم مغز براي فيلتر کردن صداهاي مزاحم پي برده‌اند.
هرکس صداي مخاطب خود را مي‌شنود؛ حتي وقتي تعداد زيادي در يک رستوران يا مهماني، همزمان مشغول صحبت باشند. پژوهشگران سرانجام به فرآيند اين امر پي بردند. اين دانشمندان نتايج تحقيق خود را در نورون، دوهفته‌نامه تخصصي عصب‌شناسي، منتشر کرده‌اند. اين نتايج نشان مي‌دهند که مغز انسان قادر است صداي سخنگويانِ کم‌اهميت‌تر را فيلتر کند.
پژوهشگران در اين تحقيق براي افراد مورد آزمايش، صداي ضبط‌شده‌اي پخش کردند و همزمان، امواج مغز آنان را اندازه گرفتند. در مرکز شنواييِ مغز افراد مورد آزمايش همه صداهاي موجود در مکان وجود داشت (چرا که اين بخش از مغز، امواج صوتي را دريافت و پردازش مي‌کند)؛
اما در بخشهاي ديگر مغز که با فرآيندهاي پيچيده‌تري (همچون زبان و تمرکز) سروکار دارند، تنها بخشهايي از صداها قابل‌رديابي بودند که شنونده آنها را آگاهانه برمي‌گُزيد و با تمرکز به آنها گوش مي‌داد.
بدين ترتيب، شنونده متوجه حضور گويندگان کم‌اهميت‌تر نمي‌شود يا حضور آنها را خيلي کمرنگ درک مي‌کند.
محققان اميدوارند نتايج اين آزمايش، آنان را در درمان مبتلايان به اختلال کم‌توجهي-بيش‌فعالي و مبتلايان به درخودماندگي (اوتيسم) ياري دهد.
به گزارش روابط عمومي راديو سلامت ، پژوهشگران مي‌گويند به مکانيسم مغز براي فيلتر کردن صداهاي مزاحم پي برده‌اند.
هرکس صداي مخاطب خود را مي‌شنود؛ حتي وقتي تعداد زيادي در يک رستوران يا مهماني، همزمان مشغول صحبت باشند. پژوهشگران سرانجام به فرآيند اين امر پي بردند. اين دانشمندان نتايج تحقيق خود را در نورون، دوهفته‌نامه تخصصي عصب‌شناسي، منتشر کرده‌اند. اين نتايج نشان مي‌دهند که مغز انسان قادر است صداي سخنگويانِ کم‌اهميت‌تر را فيلتر کند.
پژوهشگران در اين تحقيق براي افراد مورد آزمايش، صداي ضبط‌شده‌اي پخش کردند و همزمان، امواج مغز آنان را اندازه گرفتند. در مرکز شنواييِ مغز افراد مورد آزمايش همه صداهاي موجود در مکان وجود داشت (چرا که اين بخش از مغز، امواج صوتي را دريافت و پردازش مي‌کند)؛
اما در بخشهاي ديگر مغز که با فرآيندهاي پيچيده‌تري (همچون زبان و تمرکز) سروکار دارند، تنها بخشهايي از صداها قابل‌رديابي بودند که شنونده آنها را آگاهانه برمي‌گُزيد و با تمرکز به آنها گوش مي‌داد.
بدين ترتيب، شنونده متوجه حضور گويندگان کم‌اهميت‌تر نمي‌شود يا حضور آنها را خيلي کمرنگ درک مي‌کند.
محققان اميدوارند نتايج اين آزمايش، آنان را در درمان مبتلايان به اختلال کم‌توجهي-بيش‌فعالي و مبتلايان به درخودماندگي (اوتيسم) ياري دهد.