سلامت نیوز: رییس شبکه هپاتیت کشور به تبیین نکاتی پیرامون باید و نبایدهای تزریق واکسن هپاتیت پرداخت و گفت: بهترین راه مقابله با ابتلا به بیماری هپاتیت «بی» تزریق واکسن آن است، اما متاسفانه هنوز برای هپاتیت «سی» واکسنی ارائه نشده است.
دکتر سید موید علویان در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه واکسیناسیون هپاتیت "بی" در کلیه نوزادان و افراد در معرض خطر انجام می‌شود، اظهار کرد: واکسیناسیون هپاتیت بی معمولا در سه نوبت و به فواصل یک ماه و شش ماه پس از اولین تزریق صورت می‌پذیرد.
وی افزود: تزریق واکسن باید عضلانی و حتما در عضله و بازو صورت گیرد. تزریق واکسن هپاتیت بی در عضله باسن سبب کاهش تاثیر آن می‌شود.
رییس مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی بقیه اله (عج)، ضمن توصیه به اینکه لازم است آنتی‌بادی ضد هپاتیت بی (HBsAg) یک تا سه ماه پس از کامل شدن نوبت‌های تزریق واکسن اندازه‌گیری شود، عنوان کرد: اگر پاسخ آنتی‌بادی بیش از 100 واحد بین‌المللی باشد، بهترین پاسخ تلقی و تا سال‌ها باقی می‌ماند. مقادیر بیش از 10 و کمتر از 100 نیز مورد قبول است.
علویان در ادامه به معرفی گروههای پرخطر برای تزریق واکسن هپاتیت بی پرداخت و گفت: همه نوزادان متولد شده و همچنین کودکان کوچکتر از 9 سال باید واکسن بزنند. همچنین کارکنان بهداشتی – درمانی که ممکن است با خون و فرآورده‌های آن و یا با سوزن و سایر وسایل آلوده به ویروس در تماس باشند نیز باید در برابر این بیماری واکسینه شوند. این گروه شامل پزشکان، جراحان، پرستاران، دندانپزشکان، کمک دندانپزشکان، دندانسازان و دانشجویان گروههای مختلف پزشکی، کارکنان بخش‌های دیالیز، کارکنان آزمایشگاه‌ها، بانک خون و سازمان انتقال خون و کسانی که در خانه از افراد عقب افتاده مراقبت می‌کنند را در بر می‌گیرد.
وی یادآوری کرد: تزریق سه نوبت واکسن هپاتیت بی و بررسی آنتی‌بادی ضد ویروس هپاتیت بی یک تا سه ماه پس از آن ضروری است.
به گفته این فوق تخصص بیماری‌های گوارش و کبد بهتر است همسر، فرزندان، والدین و کلیه کسانی که با فرد ناقل هپاتیت بی زندگی می‌کنند و بیمارانی که در معرض تزریق خون مکرر هستند نظیر بیماران مبتلا به هموفیلی، همودیالیز و یا معتادان تزریقی هر پنج سال یک بار مجددا از نظر آزمایشات بررسی شوند.
علویان درباره عوارض تزریق این واکسن اظهار کرد: عوارض این واکسیناسیون بسیار جزئی است و عمدتا باعث سوزش و قرمزی در ناحیه تزریق در برخی از بیماران می‌شود.
کبد عضوی است که در بسیاری از فعالیت‌های حیاتی بدن مانند مقابله با عفونت‌ها، متوقف کردن خونریزی، پاک کردن خون از سموم و داروها و ذخیره انرژی در بدن نقش دارد. هپاتیت به معنای التهاب کبد است که فعالیت‌های آن را مختل می‌سازد. این بیماری به علل مختلف ایجاد می‌شود. یکی از این علت‌ها آلودگی به ویروس هپاتیت «بی» است.
رعایت مسائل بهداشتی برای پیشگیری از بروز این بیماری ضروری است. سابقه تزریق خون آلوده به ویروس (خوشبختانه خون‌های موجود در کشور از نظر ابتلا به هپاتیت «بی» مشکلی ندارند)، استفاده از سرنگ مشترک جهت تزریق، خالکوبی و تاتو کردن یا سوراخ کردن گوش با وسایل آلوده، استفاده از مسواک یا تیغ ریش تراشی که می‌تواند آلوده به خون باشد و فرو رفتن اتفاقی سوزن آلوده به ویروس در بدن، بی‌بندوباری جنسی و انجام اقدامات دندانپزشکی در مراکزی که از وسایل غیربهداشتی استفاده می‌کنند از جمله راههای انتقال این بیماری هستند.
دکتر سید موید علویان در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه واکسیناسیون هپاتیت "بی" در کلیه نوزادان و افراد در معرض خطر انجام می‌شود، اظهار کرد: واکسیناسیون هپاتیت بی معمولا در سه نوبت و به فواصل یک ماه و شش ماه پس از اولین تزریق صورت می‌پذیرد.
وی افزود: تزریق واکسن باید عضلانی و حتما در عضله و بازو صورت گیرد. تزریق واکسن هپاتیت بی در عضله باسن سبب کاهش تاثیر آن می‌شود.
رییس مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی بقیه اله (عج)، ضمن توصیه به اینکه لازم است آنتی‌بادی ضد هپاتیت بی (HBsAg) یک تا سه ماه پس از کامل شدن نوبت‌های تزریق واکسن اندازه‌گیری شود، عنوان کرد: اگر پاسخ آنتی‌بادی بیش از 100 واحد بین‌المللی باشد، بهترین پاسخ تلقی و تا سال‌ها باقی می‌ماند. مقادیر بیش از 10 و کمتر از 100 نیز مورد قبول است.
علویان در ادامه به معرفی گروههای پرخطر برای تزریق واکسن هپاتیت بی پرداخت و گفت: همه نوزادان متولد شده و همچنین کودکان کوچکتر از 9 سال باید واکسن بزنند. همچنین کارکنان بهداشتی – درمانی که ممکن است با خون و فرآورده‌های آن و یا با سوزن و سایر وسایل آلوده به ویروس در تماس باشند نیز باید در برابر این بیماری واکسینه شوند. این گروه شامل پزشکان، جراحان، پرستاران، دندانپزشکان، کمک دندانپزشکان، دندانسازان و دانشجویان گروههای مختلف پزشکی، کارکنان بخش‌های دیالیز، کارکنان آزمایشگاه‌ها، بانک خون و سازمان انتقال خون و کسانی که در خانه از افراد عقب افتاده مراقبت می‌کنند را در بر می‌گیرد.
وی یادآوری کرد: تزریق سه نوبت واکسن هپاتیت بی و بررسی آنتی‌بادی ضد ویروس هپاتیت بی یک تا سه ماه پس از آن ضروری است.
به گفته این فوق تخصص بیماری‌های گوارش و کبد بهتر است همسر، فرزندان، والدین و کلیه کسانی که با فرد ناقل هپاتیت بی زندگی می‌کنند و بیمارانی که در معرض تزریق خون مکرر هستند نظیر بیماران مبتلا به هموفیلی، همودیالیز و یا معتادان تزریقی هر پنج سال یک بار مجددا از نظر آزمایشات بررسی شوند.
علویان درباره عوارض تزریق این واکسن اظهار کرد: عوارض این واکسیناسیون بسیار جزئی است و عمدتا باعث سوزش و قرمزی در ناحیه تزریق در برخی از بیماران می‌شود.
کبد عضوی است که در بسیاری از فعالیت‌های حیاتی بدن مانند مقابله با عفونت‌ها، متوقف کردن خونریزی، پاک کردن خون از سموم و داروها و ذخیره انرژی در بدن نقش دارد. هپاتیت به معنای التهاب کبد است که فعالیت‌های آن را مختل می‌سازد. این بیماری به علل مختلف ایجاد می‌شود. یکی از این علت‌ها آلودگی به ویروس هپاتیت «بی» است.
رعایت مسائل بهداشتی برای پیشگیری از بروز این بیماری ضروری است. سابقه تزریق خون آلوده به ویروس (خوشبختانه خون‌های موجود در کشور از نظر ابتلا به هپاتیت «بی» مشکلی ندارند)، استفاده از سرنگ مشترک جهت تزریق، خالکوبی و تاتو کردن یا سوراخ کردن گوش با وسایل آلوده، استفاده از مسواک یا تیغ ریش تراشی که می‌تواند آلوده به خون باشد و فرو رفتن اتفاقی سوزن آلوده به ویروس در بدن، بی‌بندوباری جنسی و انجام اقدامات دندانپزشکی در مراکزی که از وسایل غیربهداشتی استفاده می‌کنند از جمله راههای انتقال این بیماری هستند.