سلامت نیوز : ویروس HTLV1 که نام کامل آن، ویروس لنفوسیت T انسان است، یکی از اعضای خانواده رترو ویروس هاست. رترو ویروس ها خانواده ای متشکل از تعداد زیادی ویروس در مهره داران است که ویژگی های بسیار متفاوتی دارد. عفونت با بعضی از آنها در کسر بزرگی از افراد آلوده در سراسر عمر بیماری آشکاری ایجاد نمی کند. مثلا ویروسی مانند HTLV-1 فقط در حدود 5-1درصد از افراد آلوده آن هم در مدت بسیار طولانی(30-20سال) ممکن است بیماری های وابسته را ایجاد کند. این ویروس اولین بار در سال 1980 میلادی در آمریکا و آزمایشگاه دکتر گالو (Gallo) کشف شد.راه های عمده انتقال این ویروس کدام است؟
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ؛ ویروس HTLV-1 در داخل بدن موجود زنده به صورت آزاد در سرم دیده نمی شود و به صورت داخل سلولی است. لذا انتقال نیز از طریق ویروس آزاد انجام نمی شود و فقط از طریق سلول آلوده به ویروس صورت می گیرد.راه های عمده انتقال عبارت است از: انتقال از مادر به فرزند که به طور عمده در دوران شیردهی و با ورود لنفوسیت های آلوده به شیر مادر رخ می دهد. این انتقال به بار ویروسی مادر و طول مدت شیر دهی وابسته است. انتقال در دوران بارداری بسیار کم اتفاق می افتد. انتقال از طریق تماس جنسی محافظت نشده : بر اساس آمار احتمال این نوع انتقال 9 در هر 100 نفر در سال وخطر انتقال از مردان آلوده به زنان بیشتر از خطر انتقال از زنان آلوده به مردان است. انتقال از طریق خون و فرآورده های خونی آلوده که با توجه به غربالگری آزمایشگاهی خون اهداکنندگان از نظر آنتی بادی HTLV در مناطق اندمیک همراه با مستثنا کردن گروه های پر خطر از اهدای خون، احتمال انتقال از این طریق به شدت کاهش یافته است.
دریافت گلبول قرمزمتراکم، خون کامل و پلاکت در مقایسه با فرآورده های پلاسمایی خطر بیشتری برای انتقال عفونت دارد. به علاوه رابطه معکوسی بین احتمال انتقال عفونت و مدت زمان نگهداری فرآورده در بانک خون وجود دارد که به دلیل مرگ لنفوسیت های آلوده با گذشت زمان است. استفاده مشترک از سوزن آلوده در معتادان تزریقی که احتمال انتقال از این راه نیز اندک است، بیشتر در مورد ویروس HTLV-2 مطرح است. در پیشگیری اولیه که هدف جلوگیری از ایجاد بیماری است، رعایت این موارد لازم است: 1.آموزش جامعه در مورد راه های انتقال بیماری و رعایت اصول بهداشتی 2. آموزش نیروهای شاغل در بخش های پزشکی 3. شناسایی افراد ناقل و آموزش های لازم 4. بررسی خون های اهدایی از نظر آلودگی و معدوم کردن موارد آلوده . با اینکه واکسیناسیون یکی ازموثرترین راه های پیشگیری از بیماری های عفونی و به ویژه ویروسی است متاسفانه هنوز واکسن مناسبی برای HTLV-1 تولید نشده است.از روش های درمانی مختلف به عنوان درمان علتی و از داروهای مختلف برای درمان علامتی بیماری های وابسته استفاده می شود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ؛ ویروس HTLV-1 در داخل بدن موجود زنده به صورت آزاد در سرم دیده نمی شود و به صورت داخل سلولی است. لذا انتقال نیز از طریق ویروس آزاد انجام نمی شود و فقط از طریق سلول آلوده به ویروس صورت می گیرد.راه های عمده انتقال عبارت است از: انتقال از مادر به فرزند که به طور عمده در دوران شیردهی و با ورود لنفوسیت های آلوده به شیر مادر رخ می دهد. این انتقال به بار ویروسی مادر و طول مدت شیر دهی وابسته است. انتقال در دوران بارداری بسیار کم اتفاق می افتد. انتقال از طریق تماس جنسی محافظت نشده : بر اساس آمار احتمال این نوع انتقال 9 در هر 100 نفر در سال وخطر انتقال از مردان آلوده به زنان بیشتر از خطر انتقال از زنان آلوده به مردان است. انتقال از طریق خون و فرآورده های خونی آلوده که با توجه به غربالگری آزمایشگاهی خون اهداکنندگان از نظر آنتی بادی HTLV در مناطق اندمیک همراه با مستثنا کردن گروه های پر خطر از اهدای خون، احتمال انتقال از این طریق به شدت کاهش یافته است.
دریافت گلبول قرمزمتراکم، خون کامل و پلاکت در مقایسه با فرآورده های پلاسمایی خطر بیشتری برای انتقال عفونت دارد. به علاوه رابطه معکوسی بین احتمال انتقال عفونت و مدت زمان نگهداری فرآورده در بانک خون وجود دارد که به دلیل مرگ لنفوسیت های آلوده با گذشت زمان است. استفاده مشترک از سوزن آلوده در معتادان تزریقی که احتمال انتقال از این راه نیز اندک است، بیشتر در مورد ویروس HTLV-2 مطرح است. در پیشگیری اولیه که هدف جلوگیری از ایجاد بیماری است، رعایت این موارد لازم است: 1.آموزش جامعه در مورد راه های انتقال بیماری و رعایت اصول بهداشتی 2. آموزش نیروهای شاغل در بخش های پزشکی 3. شناسایی افراد ناقل و آموزش های لازم 4. بررسی خون های اهدایی از نظر آلودگی و معدوم کردن موارد آلوده . با اینکه واکسیناسیون یکی ازموثرترین راه های پیشگیری از بیماری های عفونی و به ویژه ویروسی است متاسفانه هنوز واکسن مناسبی برای HTLV-1 تولید نشده است.از روش های درمانی مختلف به عنوان درمان علتی و از داروهای مختلف برای درمان علامتی بیماری های وابسته استفاده می شود.