سلامت نیوز: ادغام دو طرح جامع آلودگی هوا و طرح ملی کنترل ریزگرد‌ها چندی است که در مجلس شورای اسلامی مطرح شده است. طرحی که دوفوریت آن رای نیاورد و به صورت عادی و در کمیسیون کشاورزی بررسی خواهد شد.
اما این طرح موافقان و مخالفان بسیاری دارد. برخی همچون علیرضا خسروی عضو کمیسیون عمران مجلس ادغام این دو طرح را شدنی نمی‌دانند و معتقدند این ادغام طرح آلودگی هوا را دچار آسیب می‌کند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی صدای طبیعت خسروی می‌گوید: «من با این ادغام مخالفم و لازم است ابتدا طرح آلودگی هوا به اجرا درآید و سپس طرح ملی کنترل ریزگرد‌ها به آن اضافه شود.»
به گفته وی «با توجه به اینکه نهادهای مختلفی در طرح آلودگی هوا و طرح ملی کنترل ریزگرد‌ها درگیر هستند بنابراین ادغام این دو طرح با یکدیگر نیاز به کارکار‌شناسی بیشتر و بالا‌تر دارد.»
اما در این میان هستند نمایندگانی که معتقدند با ادغام این دو طرح، دولت راحت‌تر و سریع‌تر می‌تواند به اقدامات اجرایی خود بپردازد.
موید صدر حسینی سخنگوی فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه هر چه این طرح زود‌تر تصویب شود، سریع‌تر به اجرا درآمده و به نتایج بهتری می‌رسیم بر ضرورت تشکیل کارگروه کاهش آلودگی هوا تأکید دارد.
اما در این میان فتح‌الله امی مدیر و مجری سابق طرح کاهش آلودگی هوای تهران معتقد است که دو طرح جامع آلودگی هوا و طرح ملی کنترل ریزگرده اساسا دو طرح مجرا است و ادغام آن‌ها شدنی نیست.
وی می‌گوید: مسئله آلودگی هوا یک موضوع منطقه‌ای است در حالیکه بحث ریزگرد‌ها بین المللی و فرا منطقه‌ای است. منشا ریز گرد‌ها تا ۷۰ درصد از کشور عراق، ۲۰ درصد سایر کشور‌ها و ۱۰ درصد مربوط به خود ایران است. اما آلودگی هوا مربوط به منابع آلاینده یک شهر همچون خودرو‌ها و کارخانجات و تاسیسات است.
به گفته امی، ریزگرد‌ها نه در اندازه شبیه ذرات آلوده کننده هوا هستند و نه منشا یکسان دارند و نه اثرات که بر محیط زیست می‌گذارند شبیه هم است. بنابراین مدیریت و راهکارهای مقابله با نیز یکسان نیست.
به اعتقاد این متخصص علوم محیط زیست، حل مشکل آلودگی هوا و ریزگرد‌ها نیازمند یک مدیریت جامع و فراگیر است.
وی توضیح می‌دهد که باید صراحتا گفت که سازمان حفاظت محیط زیست در مقابل نهادهای متولی که به نوعی در امر ساماندهی بحث ریزگرد‌ها و آلودگی هوا نقش دارند از قدرت لازم برخوردار نیست. بنابراین تا زمانی که این نهاد قدرت حاکمیتی لازم را نداشته باشد برنامه‌ها و طرح‌ها در این زمینه کارایی لازم را نخواهد داشت.
امی با اشتباه خواندن ادغام دو طرح جامع آلودگی هوا و طرح ملی کنترل ریزگرد‌ها متذکر می‌شود که نخستین نکته منفی این ادغام مشکل بودجه‌ای است. چون هر کدام از این طرح‌ها بودجه جداگانه می‌خواهد اما اگر این دو طرح ادغام شود احتمال صرف بودجه یک طرح در طرح دیگر وجود دارد.
وی ادامه می‌دهد: جدا از این مورد، این دو طرح باید دو مدیر ملی جداگانه داشته باشند تا آن دو نسبت به عملکردشان پاسخگو باشند.
مدیر و مجری سابق طرح کاهش آلودگی هوای تهران به نمایندگان مجلس و متولیان امر توصیه می‌کند که به جای راه‌حل‌های غیر کار‌شناسی بهتر است به دنبال یک طرح و برنامه مشخص باشند زیرا ما از نظر قوانین کمبودی نداریم بلکه از لحاظ اجرا و نظارت دچار اشکال هستیم.
به گفته امی با یک طرح ۵ ساله منسجم می‌توان به آلودگی هوای کلان‌شهر‌هایمان پایان بخشیم. اگر برنامه جامع کاهش آلودگی هوا که در سال ۷۴ مصوب شده بود به درستی اجرا می‌شد همان می‌توانست آلودگی هوا شهر‌هایمان را سامان بخشد.
اما این طرح موافقان و مخالفان بسیاری دارد. برخی همچون علیرضا خسروی عضو کمیسیون عمران مجلس ادغام این دو طرح را شدنی نمی‌دانند و معتقدند این ادغام طرح آلودگی هوا را دچار آسیب می‌کند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی صدای طبیعت خسروی می‌گوید: «من با این ادغام مخالفم و لازم است ابتدا طرح آلودگی هوا به اجرا درآید و سپس طرح ملی کنترل ریزگرد‌ها به آن اضافه شود.»
به گفته وی «با توجه به اینکه نهادهای مختلفی در طرح آلودگی هوا و طرح ملی کنترل ریزگرد‌ها درگیر هستند بنابراین ادغام این دو طرح با یکدیگر نیاز به کارکار‌شناسی بیشتر و بالا‌تر دارد.»
اما در این میان هستند نمایندگانی که معتقدند با ادغام این دو طرح، دولت راحت‌تر و سریع‌تر می‌تواند به اقدامات اجرایی خود بپردازد.
موید صدر حسینی سخنگوی فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه هر چه این طرح زود‌تر تصویب شود، سریع‌تر به اجرا درآمده و به نتایج بهتری می‌رسیم بر ضرورت تشکیل کارگروه کاهش آلودگی هوا تأکید دارد.
اما در این میان فتح‌الله امی مدیر و مجری سابق طرح کاهش آلودگی هوای تهران معتقد است که دو طرح جامع آلودگی هوا و طرح ملی کنترل ریزگرده اساسا دو طرح مجرا است و ادغام آن‌ها شدنی نیست.
وی می‌گوید: مسئله آلودگی هوا یک موضوع منطقه‌ای است در حالیکه بحث ریزگرد‌ها بین المللی و فرا منطقه‌ای است. منشا ریز گرد‌ها تا ۷۰ درصد از کشور عراق، ۲۰ درصد سایر کشور‌ها و ۱۰ درصد مربوط به خود ایران است. اما آلودگی هوا مربوط به منابع آلاینده یک شهر همچون خودرو‌ها و کارخانجات و تاسیسات است.
به گفته امی، ریزگرد‌ها نه در اندازه شبیه ذرات آلوده کننده هوا هستند و نه منشا یکسان دارند و نه اثرات که بر محیط زیست می‌گذارند شبیه هم است. بنابراین مدیریت و راهکارهای مقابله با نیز یکسان نیست.
به اعتقاد این متخصص علوم محیط زیست، حل مشکل آلودگی هوا و ریزگرد‌ها نیازمند یک مدیریت جامع و فراگیر است.
وی توضیح می‌دهد که باید صراحتا گفت که سازمان حفاظت محیط زیست در مقابل نهادهای متولی که به نوعی در امر ساماندهی بحث ریزگرد‌ها و آلودگی هوا نقش دارند از قدرت لازم برخوردار نیست. بنابراین تا زمانی که این نهاد قدرت حاکمیتی لازم را نداشته باشد برنامه‌ها و طرح‌ها در این زمینه کارایی لازم را نخواهد داشت.
امی با اشتباه خواندن ادغام دو طرح جامع آلودگی هوا و طرح ملی کنترل ریزگرد‌ها متذکر می‌شود که نخستین نکته منفی این ادغام مشکل بودجه‌ای است. چون هر کدام از این طرح‌ها بودجه جداگانه می‌خواهد اما اگر این دو طرح ادغام شود احتمال صرف بودجه یک طرح در طرح دیگر وجود دارد.
وی ادامه می‌دهد: جدا از این مورد، این دو طرح باید دو مدیر ملی جداگانه داشته باشند تا آن دو نسبت به عملکردشان پاسخگو باشند.
مدیر و مجری سابق طرح کاهش آلودگی هوای تهران به نمایندگان مجلس و متولیان امر توصیه می‌کند که به جای راه‌حل‌های غیر کار‌شناسی بهتر است به دنبال یک طرح و برنامه مشخص باشند زیرا ما از نظر قوانین کمبودی نداریم بلکه از لحاظ اجرا و نظارت دچار اشکال هستیم.
به گفته امی با یک طرح ۵ ساله منسجم می‌توان به آلودگی هوای کلان‌شهر‌هایمان پایان بخشیم. اگر برنامه جامع کاهش آلودگی هوا که در سال ۷۴ مصوب شده بود به درستی اجرا می‌شد همان می‌توانست آلودگی هوا شهر‌هایمان را سامان بخشد.