سلامت نیوز : روش «بیهوشی القایی» به طور معمول از سوی پزشکان تجویز نمی‌شود مگر در مواقعی که گزینه دیگری برای نجات بیمار از مرگ وجود نداشته باشد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا ؛ «بیهوشی القایی» زمانی برای بیماران توصیه می‌شود که در معرض خطر شدید آسیب مغزی باشند و این آسیب می‌تواند ناشی از تروما (ضربه فیزیکی)، مصرف افراطی دارو یا ابتلا به بیماری‌هایی نظیر مننژیت باشد.
«میشل جی سوتر»، از متخصصان علوم پزشکی دانشگاه واشنگتن در سیاتل گفت: هدف از بکارگیری شیوه «بیهوشی القایی»، اطمینان از حفظ و کنترل نیروهای فشاری در مغز است. فشار بالای ناشی از متورم شدن این عضو حیاتی موجب می‌شود که برخی از نواحی مغز با کمبود شدید اکسیژن مواجه شوند. بافت‌های متورم مغزی نیز به دلیل کشیده شدن به سمت داخلی جمجمه دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند. در این شرایط روش «بیهوشی القایی» می‌تواند با کاستن از فعالیت الکتریکی مغز و کاهش متابولیسم آن، تورم و التهاب مغز را به حداقل برساند.
اما در موارد خفیف‌تر راهکارهای دیگری که به کاهش التهاب مغز کمک می‌کنند شامل مصرف داروهای مدر یا استروئید، بیرون کشیدن مایع اضافی از داخل جمجمه و یا افزایش جریان خون از مغز است. با این حال اگر به کار گرفتن این روش‌ها نتواند فشار مغزی را کاهش دهد از روش «بیهوشی القایی» استفاده می‌شود.
سوتر همچنین تاکید می‌کند: پیش از آنکه روش «بیهوشی القایی» اعمال شود ضروری است تا تجهیزات و نیروهای درمانی مناسب در نظر گرفته شوند. این فرآیند درمانی در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان که به انواع فناوری‌های پزشکی مجهز است، انجام می‌شود.
وی افزود: در این روش درمانی پزشک از داروهای مخصوصی استفاده می‌کند که به متخصصان بیهوشی اجازه می‌دهند بیمار را از بیهوشی عمومی به کمای عمیق ببرند.
سوتر گفت: مدت زمانی که بیمار در این وضعیت باقی می‌ماند به نسبت زیادی به میزان بیماری فرد وابسته است. در بسیاری از موارد، «بیهوشی القایی» بین چند روز تا دو هفته ادامه می‌یابد.
به گفته پزشکان، با این حال «بیهوشی القایی» نیز همچون دیگر فرآیندهای درمانی عوارض و خطراتی برای بیمار دارد که یکی از پیامدهای آن، خطر فزاینده عفونت است.
میشل سوتر معتقد است که بروز عفونت قفسه سینه در صورت استفاده از این شیوه امری رایج است زیرا بیهوشی به طور قابل توجهی بر واکنش سرفه که به پاکسازی ترشحات از ریه‌ها کمک می‌کند، تاثیر می‌گذارد.
همچنین داروی «باربیتورات» که در این روش استفاده می‌شود می‌تواند باعث افت واکنش‌های ایمنی شود اگرچه اطلاعات معتبری در این مورد وجود ندارد و استفاده پیشگیرانه از آنتی‌بیوتیک‌ها معمولا به دلیل افزایش باکتری‌های مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها توصیه نمی‌شود.
علاوه بر این برخی بیمارانی که تحت شیوه درمانی «بیهوشی القایی» قرار گرفته‌اند به توهم و دیدن کابوس‌های شبانه مبتلا شده‌اند. اما با این حال وقتی پای نجات بیمار از مرگ به میان می‌آید پزشکان به عنوان گزینه نهایی این شیوه درمانی را انتخاب می‌کنند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا ؛ «بیهوشی القایی» زمانی برای بیماران توصیه می‌شود که در معرض خطر شدید آسیب مغزی باشند و این آسیب می‌تواند ناشی از تروما (ضربه فیزیکی)، مصرف افراطی دارو یا ابتلا به بیماری‌هایی نظیر مننژیت باشد.
«میشل جی سوتر»، از متخصصان علوم پزشکی دانشگاه واشنگتن در سیاتل گفت: هدف از بکارگیری شیوه «بیهوشی القایی»، اطمینان از حفظ و کنترل نیروهای فشاری در مغز است. فشار بالای ناشی از متورم شدن این عضو حیاتی موجب می‌شود که برخی از نواحی مغز با کمبود شدید اکسیژن مواجه شوند. بافت‌های متورم مغزی نیز به دلیل کشیده شدن به سمت داخلی جمجمه دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند. در این شرایط روش «بیهوشی القایی» می‌تواند با کاستن از فعالیت الکتریکی مغز و کاهش متابولیسم آن، تورم و التهاب مغز را به حداقل برساند.
اما در موارد خفیف‌تر راهکارهای دیگری که به کاهش التهاب مغز کمک می‌کنند شامل مصرف داروهای مدر یا استروئید، بیرون کشیدن مایع اضافی از داخل جمجمه و یا افزایش جریان خون از مغز است. با این حال اگر به کار گرفتن این روش‌ها نتواند فشار مغزی را کاهش دهد از روش «بیهوشی القایی» استفاده می‌شود.
سوتر همچنین تاکید می‌کند: پیش از آنکه روش «بیهوشی القایی» اعمال شود ضروری است تا تجهیزات و نیروهای درمانی مناسب در نظر گرفته شوند. این فرآیند درمانی در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان که به انواع فناوری‌های پزشکی مجهز است، انجام می‌شود.
وی افزود: در این روش درمانی پزشک از داروهای مخصوصی استفاده می‌کند که به متخصصان بیهوشی اجازه می‌دهند بیمار را از بیهوشی عمومی به کمای عمیق ببرند.
سوتر گفت: مدت زمانی که بیمار در این وضعیت باقی می‌ماند به نسبت زیادی به میزان بیماری فرد وابسته است. در بسیاری از موارد، «بیهوشی القایی» بین چند روز تا دو هفته ادامه می‌یابد.
به گفته پزشکان، با این حال «بیهوشی القایی» نیز همچون دیگر فرآیندهای درمانی عوارض و خطراتی برای بیمار دارد که یکی از پیامدهای آن، خطر فزاینده عفونت است.
میشل سوتر معتقد است که بروز عفونت قفسه سینه در صورت استفاده از این شیوه امری رایج است زیرا بیهوشی به طور قابل توجهی بر واکنش سرفه که به پاکسازی ترشحات از ریه‌ها کمک می‌کند، تاثیر می‌گذارد.
همچنین داروی «باربیتورات» که در این روش استفاده می‌شود می‌تواند باعث افت واکنش‌های ایمنی شود اگرچه اطلاعات معتبری در این مورد وجود ندارد و استفاده پیشگیرانه از آنتی‌بیوتیک‌ها معمولا به دلیل افزایش باکتری‌های مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها توصیه نمی‌شود.
علاوه بر این برخی بیمارانی که تحت شیوه درمانی «بیهوشی القایی» قرار گرفته‌اند به توهم و دیدن کابوس‌های شبانه مبتلا شده‌اند. اما با این حال وقتی پای نجات بیمار از مرگ به میان می‌آید پزشکان به عنوان گزینه نهایی این شیوه درمانی را انتخاب می‌کنند.