در خلاء حمایت بیمه‌ها و عدم تعریف تعرفه‌ای رسمی بابت پیوند کبد، وزارت بهداشت علیرغم محدودیت منابع، اعتبار 30 میلیون تومانی را تحت عنوان "کمک به پیوند کبد" برای انجام هر یک پیوند کبد درنظر گرفته تا به این ترتیب بیمار بابت این بیماری صعب‌العلاج هزینه‌ای پرداخت نکند اما گویا این اعتبار نه تنها حق تیم پیوند را ادا نمی‌کند، بلکه بیمارستان‌ها نیز به دلیل فقدان حمایت‌های مادی واقعی، بابت هر پیوند کبد ضرر می‌دهند و هر چه تعداد اعمال پیوندی بالاتر رود، ضرر وزیان بیمارستان مربوطه نیز بیشتر می‌شود.
به این ترتیب است که مسوول واحد پیوند وزارت بهداشت ضمن مقایسه هزینه‌های این عمل پیوندی در ایران با کشورهای غربی، بر لزوم لحاظ اعتبارات مکفی برای جبران زحمات تیم پزشکی و بیمارستان‌های فعال در بخش پیوند و همچنین ورود بیمه‌ها در حمایت از این مبحث، تاکید می‌کند.
دکتر محمد عقیقی در گفت‌وگو با (ایسنا)، ضمن قدردانی از زحمات اساتید و پزشکان فعال در بخش‌های پیوند به ویژه پیوند کبد، تاکید کرد: پیوند کبد به لحاظ زمانی، تکنیکی، نوع عمل جراحی و همچنین مراقبتی که باید برای بیماران صورت گیرد، جزو اعمال پیوند سخت محسوب می‌شود. به همین دلیل تا زمانی که کسی در فیلد پیوند کبد قرار نگیرد، نمی‌تواند سختی و مشکلات کار در این بخش را درک کند.
وی ضمن اشاره به پروسه انجام اعمال پیوندی از هماهنگی‌های عملیات فراهم آوری عضو گرفته تا انجام پیوند و مراقبت‌های پس از آن، ادامه داد: برای انجام یک پیوند کبد، تیمی به صورت 24 ساعته فعالیت می‌کنند تا بیمار مربوطه به پیوند کبد برسد و به حیات خود ادامه دهد.
عقیقی بر لزوم حمایت همه جانبه از واحدها و بیمارستان‌های پیوند اعضا تاکید کرد و گفت: به نظر می‌رسد لازم است که حمایت‌های همه‌جانبه از سوی وزارت بهداشت، سازمان‌های بیمه‌گر و دولت برای جبران هزینه‌های پیوند اعضا از مرگ مغزی، صورت گیرد؛ زیرا آنچه که اکنون به عنوان حمایت مالی از بخش‌های پیوند صورت می‌گیرد تنها بخشی از حق‌الزحمه‌هایی است که باید پرداخت شود.
مسوول واحد پیوند وزارت بهداشت در این باره افزود: محاسبات حاکی از آن است که هزینه‌های انجام یک پیوند کبد بسیار بالاتر از آن ارقامی است که اکنون وزارت بهداشت بابت این مبحث پرداخت می‌کند. اگر بیمارستان‌ها و پزشکان پول بیشتری بابت این مبحث دریافت نمی‌کنند، تنها ایثاری است که در حق بیماران صورت می‌گیرد و توجیهی جز عشق و علاقه به کار و بیمارانشان ندارد.
عقیقی تاکید کرد: وظیفه حاکمیت آن است که حمایت‌های مادی خود را افزایش دهد تا بیمارستان‌ها در زمینه فعالیت پیوند کبد متضرر نشوند.
وی همچنین بر لزوم مداخله سازمان‌های بیمه‌گر در حمایت از پیوند اعضا از مرگ مغزی تاکید کرد و افزود: سازمان‌های بیمه‌گر باید در این زمینه ورود کنند. همچنین لازم است اعتبارات مکفی حداقل برای جبران زحمات تیم پزشکی و بیمارستان‌های فعال در بخش پیوند در نظر گرفته شود تا مشوقی برای توسعه این خدمت در سطح کشور باشد و نهایتا نیز بیماری در لیست انتظار پیوند نماند.
به گفته وی، در کشور بابت انجام یک پیوند کبد حدود 30 میلیون تومان اعتبار از سوی وزارت بهداشت پرداخت می‌شود؛ این اعتبار همه هزینه‌های بیمارستان، تیم پزشکی، اتاق عمل، قبل و بعد از جراحی را شامل می‌شود. این تعرفه ابلاغی وزارت بهداشت است که تحت عنوان کمک به پیوند کبد صورت می‌گیرد و در این مقوله تعرفه مصوبی نداریم و این طور نیست که تعرفه مصوب رسمی از سوی سازمان‌های بیمه‌گر داشته باشیم.
عقیقی افزود: با توجه به محدودیت منابع، توان وزارت بهداشت در کمک به پیوند کبد در همین اندازه است. این درحالیست که یک پیوند کبد در آمریکا با 250 هزار دلار و مقداری کمتر از این رقم در اروپا انجام می‌شود. هرچند شاید راجع به دستمزدها بتوان گفت که دستمزد پزشکان در ایران با آمریکا و اروپا متفاوت است اما آیا در مورد ملزومات مصرفی و داروها هم می‌توان چنین استدلالی را عنوان کرد؟ بی‌تردید پاسخ منفی است. در نتیجه تفاوت مبالغ پرداختی بابت پیوند کبد در ایران با سایر کشورها بسیار فاحش است.
مسوول واحد پیوند وزارت بهداشت افزود: با پرداخت 30 میلیون تومان به ازای هر پیوند کبد به منابع بیمارستان فشار وارد می‌شود. از طرف دیگر حداقلی از این مبلغ به پزشکان و حداقل کمی نیز به پرستاران مربوطه تعلق می‌گیرد. در مجموع با این شیوه کار نمی‌توان چندان به توسعه این خدمت در کشور امیدوار بود؛ چراکه بیمارستان‌ها با انجام پیوند کبد نه تنها درآمدی نخواهند داشت بلکه ضرر هم می‌کنند.
عقیقی درباره نقش بیمه‌ها در حمایت از اعمال پیوندی و از جمله "پیوند کبد"، گفت: متاسفانه تاکنون بیمه‌های پایه و تکمیلی در زمینه پیوند از مرگ مغزی ورود نکرده‌اند. البته از سال گذشته در این زمینه مذاکراتی را با بیمه‌ها آغاز کرده‌ایم و مقرر شد که وزارت بهداشت با تعیین شناسنامه خدمت و محاسبه هزینه‌های تمام شده آن، این پیشنهاد را در سازمان‌های بیمه‌گر ارائه دهد. امیدواریم سازمان‌های بیمه‌گر هم در این زمینه همکاری کنند تا بتوانیم بخشی از این هزینه‌ها را از طریق بیمه‌ها به بیمارستان‌ها پرداخت کنیم و کاری کنیم که بیمارستان‌ها کمتر ضرر کنند نه اینکه خیلی سود کنند.