سلامت نیوز : تربیت فرزندان همیشه از موضوع های اساسی و بنیادین خانواده‌ها بوده است. با این همه برخی پدران ومادران در تربیت فرزندان خود دچار اختلاف سلیقه می‌شوند. اختلاف بر سر تربیت فرزندان حتی در بهترین و ایده‌آل‌ترین زوج‌ها نیز وجود داشته است و این برآمده از اختلاف فرهنگ‌ها، ارزش‌ها و ضد ارزش‌های 2 خانواده است. تحقیقات نشان داده است 25 درصد انحراف‌های رفتاری نوجوانان و جوانان ریشه در اختلاف سلیقه والدین در تربیت آنان دارد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایران ؛ همچنین بسیاری از وسواس‌ها و تعارض‌ها در دوران بزرگسالی به علت روش تربیتی نادرست پدر و مادر و نداشتن توافق آنان در تربیت فرزندان عنوان شده است. به عنوان نمونه پدر خانواده فرزندش را به علت انجام كاری كه ممنوع بوده از بازی با دوستانش برای یك روز محروم می‌كند، اما مادر در غیاب همسر اجازه می‌دهد كه فرزندش با دوستانش بازی كند. در نتیجه این ناهماهنگی تربیتی میان والدین، كودك متوجه این نكته می‌شود كه هر نوع ممنوعیتی واقعاً غیر قابل اجتناب نبوده و می‌شود كارهای ممنوع را نیز انجام داد و این عادت تدریجی، كودك را به كارهای خلاف اخلاق هدایت می‌كند.
دكتر كامران عسگری، روانشناس كودك معتقد است یك تربیت هماهنگ و حتی اشتباه كمتر از یك تربیت درست، اما ناهماهنگ به كودك آسیب می‌رساند. وی با بیان این‌كه تربیت ناهماهنگ می‌تواند كودك را دچار تضاد كند، می‌گوید: نخستین نكته‌ای كه والدین باید در زمینه تربیت فرزند به آن توجه ویژه داشته باشند هماهنگی در تربیت است. یعنی نباید رفتار تربیتی یكدیگر را نقض كنند. اگر مادر تصمیم گرفته است به علت یك اشتباه فرزندش برای او محدودیتی در نظر بگیرد، نباید پدر این محدودیت در نظر گرفته شده را نقض كند زیرا این كار موجب می‌شود مادر در نظر فرزند بدون قدرت اجرایی شود.
وی می افزاید: ناهماهنگی در روش‌های تربیتی آسیب‌های زیادی را به كودك وارد می‌كند و بنابراین والدین باید در این زمینه هماهنگ باشند. اگر هم احساس می‌كنند كه در این زمینه تفاوت زیادی باهم دارند باید یكی از آن‌ها تربیت كودك را برعهده بگیرد و دیگری نیز بپذیرد كه همسرش را در این راه یاری كند. یعنی اگر كودك درخواستی برای رفع محدودیت یا تنبیه در نظر گرفته شده مطرح كرد آن را به همسرشان كه مسئولیت تربیت كودك را برعهده گرفته است، ارجاع بدهند.
تردید پیامد تعارض در تربیت
مشكل پدر و مادر از زمانی ایجاد می‌شود كه آنان درباره مسائل بدیهی كودكان اختلاف سلیقه پیدا می‌كنند واگر پدر و مادر درباره روش تربیتی كودك خود دچار تعارض شوند، این ناهماهنگی موجب می‌شود كودك در مقابل توصیه‌های پدر و مادر، دچار تردید شود.
دكتر فربد فدایی، روانپزشك در این باره می‌گوید: موضوع روش مختلف پدر و مادر در تربیت فزرندان آن چنان مسأله مهمی نیست و به صورت طبیعی مادر مسائل را به صورت احساسی ارزیابی می‌كند و پدر نیز با منطق خود با كودكان برخورد می‌كند. این موضوع كاملاً طبیعی است، به گونه‌ای كه فرزندان قبول می‌كنند اگر زمانی پدر با كودك نامهربانی می‌كند، در كنارش مادر با محبت با او رفتار خواهد كرد.هنگامی كه پدر از برخی رفتارهای كودك خود خرده می‌گیرد، اما مادر از كودك حمایت می‌كند، كودك دچار تعارض می‌شود و این رفتار پدر و مادر بدان معنا است كه حرف پدر و مادر هیچ كدام اعتبار ندارد. بنابراین به هیچ یك از توصیه‌های آنان توجه نخواهد كرد.
دومین مسأله در تربیت كودك انتخاب روش آن است. دكتر كامران عسگری روانشناس كودك با بیان این‌كه والدین باید در زمینه تربیت كودك آگاهی لازم را پیدا كنند و از مشاوران نیز كمك بگیرند می‌گوید: والدین نباید در تربیت كودكان از تنبیه بدنی استفاده كنند چون تجربه ثابت كرده است كه تنبیه بدنی موجب به وجود آمدن روحیه پرخاشگری در كودك می‌شود. بهتر است تنبیه به شكل محرومیت از چیزی باشد و برای اجرای این محرومیت نیز والدین باهم هماهنگ عمل كنند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایران ؛ همچنین بسیاری از وسواس‌ها و تعارض‌ها در دوران بزرگسالی به علت روش تربیتی نادرست پدر و مادر و نداشتن توافق آنان در تربیت فرزندان عنوان شده است. به عنوان نمونه پدر خانواده فرزندش را به علت انجام كاری كه ممنوع بوده از بازی با دوستانش برای یك روز محروم می‌كند، اما مادر در غیاب همسر اجازه می‌دهد كه فرزندش با دوستانش بازی كند. در نتیجه این ناهماهنگی تربیتی میان والدین، كودك متوجه این نكته می‌شود كه هر نوع ممنوعیتی واقعاً غیر قابل اجتناب نبوده و می‌شود كارهای ممنوع را نیز انجام داد و این عادت تدریجی، كودك را به كارهای خلاف اخلاق هدایت می‌كند.
دكتر كامران عسگری، روانشناس كودك معتقد است یك تربیت هماهنگ و حتی اشتباه كمتر از یك تربیت درست، اما ناهماهنگ به كودك آسیب می‌رساند. وی با بیان این‌كه تربیت ناهماهنگ می‌تواند كودك را دچار تضاد كند، می‌گوید: نخستین نكته‌ای كه والدین باید در زمینه تربیت فرزند به آن توجه ویژه داشته باشند هماهنگی در تربیت است. یعنی نباید رفتار تربیتی یكدیگر را نقض كنند. اگر مادر تصمیم گرفته است به علت یك اشتباه فرزندش برای او محدودیتی در نظر بگیرد، نباید پدر این محدودیت در نظر گرفته شده را نقض كند زیرا این كار موجب می‌شود مادر در نظر فرزند بدون قدرت اجرایی شود.
وی می افزاید: ناهماهنگی در روش‌های تربیتی آسیب‌های زیادی را به كودك وارد می‌كند و بنابراین والدین باید در این زمینه هماهنگ باشند. اگر هم احساس می‌كنند كه در این زمینه تفاوت زیادی باهم دارند باید یكی از آن‌ها تربیت كودك را برعهده بگیرد و دیگری نیز بپذیرد كه همسرش را در این راه یاری كند. یعنی اگر كودك درخواستی برای رفع محدودیت یا تنبیه در نظر گرفته شده مطرح كرد آن را به همسرشان كه مسئولیت تربیت كودك را برعهده گرفته است، ارجاع بدهند.
تردید پیامد تعارض در تربیت
مشكل پدر و مادر از زمانی ایجاد می‌شود كه آنان درباره مسائل بدیهی كودكان اختلاف سلیقه پیدا می‌كنند واگر پدر و مادر درباره روش تربیتی كودك خود دچار تعارض شوند، این ناهماهنگی موجب می‌شود كودك در مقابل توصیه‌های پدر و مادر، دچار تردید شود.
دكتر فربد فدایی، روانپزشك در این باره می‌گوید: موضوع روش مختلف پدر و مادر در تربیت فزرندان آن چنان مسأله مهمی نیست و به صورت طبیعی مادر مسائل را به صورت احساسی ارزیابی می‌كند و پدر نیز با منطق خود با كودكان برخورد می‌كند. این موضوع كاملاً طبیعی است، به گونه‌ای كه فرزندان قبول می‌كنند اگر زمانی پدر با كودك نامهربانی می‌كند، در كنارش مادر با محبت با او رفتار خواهد كرد.هنگامی كه پدر از برخی رفتارهای كودك خود خرده می‌گیرد، اما مادر از كودك حمایت می‌كند، كودك دچار تعارض می‌شود و این رفتار پدر و مادر بدان معنا است كه حرف پدر و مادر هیچ كدام اعتبار ندارد. بنابراین به هیچ یك از توصیه‌های آنان توجه نخواهد كرد.
دومین مسأله در تربیت كودك انتخاب روش آن است. دكتر كامران عسگری روانشناس كودك با بیان این‌كه والدین باید در زمینه تربیت كودك آگاهی لازم را پیدا كنند و از مشاوران نیز كمك بگیرند می‌گوید: والدین نباید در تربیت كودكان از تنبیه بدنی استفاده كنند چون تجربه ثابت كرده است كه تنبیه بدنی موجب به وجود آمدن روحیه پرخاشگری در كودك می‌شود. بهتر است تنبیه به شكل محرومیت از چیزی باشد و برای اجرای این محرومیت نیز والدین باهم هماهنگ عمل كنند.