سلامت نیوز : موش‌ها معمولا قادر به دیدن نور ماوراءقرمز نیستند، اما آنها در آزمایشگاه دانشگاه دوك توانستند برای نخستین بار در تاریخ آفرینش، نور مادون‌قرمز را لمس كنند!
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ پس از آن‌كه میگوئل نیكولیس و تیم همراهش الكترودهای مخصوص آشكارساز نور مادون‌قرمز را در بخشی از مغز موش‌ها كه اطلاعات مربوط به حس لامسه را پردازش می‌كند، نصب كردند موش‌ها توانستند نور را مانند آنچه با حس لامسه احساس می‌كنند، درك كنند. نیكولیس می‌گوید: یكی از معایب اصلی بشر كنونی در مبحث كنترل مغزی اعضای مصنوعی این است كه بیمار نمی‌تواند بافت چیزی را كه لمس كرده است ، احساس كند.
هدف او از چنین تحقیقی این است كه به بیماران مبتلا به كوادریپلژی (فلج چهار اندام)، در كنار اعطای توانایی حركت دوباره اندام، توانایی لمس و حس بافت و شالوده اشیایی را كه در دست می‌گیرند، بدهد تا این بیماران تجربه متفاوتی از زمین زیر پای خود و دنیای اطرافشان داشته باشند.
او در مطالعات آزمایشگاهیش چگونگی اتصال الكترودهای خارجی به سلول‌های مغزی را مورد مطالعه قرار داد تا به كمك نتایج حاصل از آن بتوانند ماشین‌های رابط مغز و پروتزهای عصبی را به گونه‌ای طراحی كنند كه بیمار با استفاده از ذهن خود توانایی كنترل اندام مصنوعی در حالت واقعی و مجازی را داشته باشد.
او و تیمش نشان دادند میمون‌ها بدون حركت دادن هر یك از اندام‌های واقعی‌شان، قادر به استفاده از فعالیت‌های الكتریكی مغزشان برای هدایت اندام مجازی یك ربات به منظور لمس اشیای مجازی و تشخیص بافت شبیه‌سازی شده آنها هستند.
نیكولیس آخرین تحقیق‌اش نشان داد قشرهای مختلف مغز موش‌ها به شبیه‌سازی حس لامسه كه به وسیله حسگرهای نور مادون‌قرمز ایجاد شده، واكنش نشان می‌دهد.
این انعطاف‌پذیری مغز ، رویكردهای اپتو ژنتیك كنونی را به تحریك مغز واداشته است. اپتوژنتیك به این موضوع اشاره دارد كه نوع خاصی از سلول‌های عصبی باید برای تولید وظیفه نورولوژیكی مطلوب به وسیله نور تحریك شوند. در‌عوض تحریك طیف وسیع‌تری از انواع سلول ممكن است به یك منطقه از قشر مغز كمك كند تا با منابع جدید حسی خود را انطباق دهد.
نیكولیس و تیمش بتازگی الگوهای مربوط به نحوه اتصال حدود 2000 نرون (عصب) به هم پیوسته را به صورت نقشه درآورده‌اند.
ثبت فعالیت الكتریكی هزاران نورون به صورت یكجا، دقت و عملكرد دستگاه‌های تولید شده در زمینه پروتز عصبی را بهبود می‌بخشد.
این رابط بین ماشین و مغز انسان، بخشی از تلاش‌های همه‌جانبه بین‌المللی با عنوان طرحی به نام Walk Again است كه به منظور ساخت اسكلت خارجی تمام بدن آغاز شده و قرار است به افراد فلج كمك كند با استفاده از فعالیت مغزی و كنترل اسكلت خارجی، دوباره توانایی‌های حركتی و حسی خود را به دست آورند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ پس از آن‌كه میگوئل نیكولیس و تیم همراهش الكترودهای مخصوص آشكارساز نور مادون‌قرمز را در بخشی از مغز موش‌ها كه اطلاعات مربوط به حس لامسه را پردازش می‌كند، نصب كردند موش‌ها توانستند نور را مانند آنچه با حس لامسه احساس می‌كنند، درك كنند. نیكولیس می‌گوید: یكی از معایب اصلی بشر كنونی در مبحث كنترل مغزی اعضای مصنوعی این است كه بیمار نمی‌تواند بافت چیزی را كه لمس كرده است ، احساس كند.
هدف او از چنین تحقیقی این است كه به بیماران مبتلا به كوادریپلژی (فلج چهار اندام)، در كنار اعطای توانایی حركت دوباره اندام، توانایی لمس و حس بافت و شالوده اشیایی را كه در دست می‌گیرند، بدهد تا این بیماران تجربه متفاوتی از زمین زیر پای خود و دنیای اطرافشان داشته باشند.
او در مطالعات آزمایشگاهیش چگونگی اتصال الكترودهای خارجی به سلول‌های مغزی را مورد مطالعه قرار داد تا به كمك نتایج حاصل از آن بتوانند ماشین‌های رابط مغز و پروتزهای عصبی را به گونه‌ای طراحی كنند كه بیمار با استفاده از ذهن خود توانایی كنترل اندام مصنوعی در حالت واقعی و مجازی را داشته باشد.
او و تیمش نشان دادند میمون‌ها بدون حركت دادن هر یك از اندام‌های واقعی‌شان، قادر به استفاده از فعالیت‌های الكتریكی مغزشان برای هدایت اندام مجازی یك ربات به منظور لمس اشیای مجازی و تشخیص بافت شبیه‌سازی شده آنها هستند.
نیكولیس آخرین تحقیق‌اش نشان داد قشرهای مختلف مغز موش‌ها به شبیه‌سازی حس لامسه كه به وسیله حسگرهای نور مادون‌قرمز ایجاد شده، واكنش نشان می‌دهد.
این انعطاف‌پذیری مغز ، رویكردهای اپتو ژنتیك كنونی را به تحریك مغز واداشته است. اپتوژنتیك به این موضوع اشاره دارد كه نوع خاصی از سلول‌های عصبی باید برای تولید وظیفه نورولوژیكی مطلوب به وسیله نور تحریك شوند. در‌عوض تحریك طیف وسیع‌تری از انواع سلول ممكن است به یك منطقه از قشر مغز كمك كند تا با منابع جدید حسی خود را انطباق دهد.
نیكولیس و تیمش بتازگی الگوهای مربوط به نحوه اتصال حدود 2000 نرون (عصب) به هم پیوسته را به صورت نقشه درآورده‌اند.
ثبت فعالیت الكتریكی هزاران نورون به صورت یكجا، دقت و عملكرد دستگاه‌های تولید شده در زمینه پروتز عصبی را بهبود می‌بخشد.
این رابط بین ماشین و مغز انسان، بخشی از تلاش‌های همه‌جانبه بین‌المللی با عنوان طرحی به نام Walk Again است كه به منظور ساخت اسكلت خارجی تمام بدن آغاز شده و قرار است به افراد فلج كمك كند با استفاده از فعالیت مغزی و كنترل اسكلت خارجی، دوباره توانایی‌های حركتی و حسی خود را به دست آورند.